الحلقة 32
كانت مى زعلانة على السنة اللى ضاعت من عمرها مع واحد كانت فاكراه كويس ويستاهل حبها
سنة بالظبط من يناير 2002 ل يناير 2003
اشجان"متزعليش يا مى...ان شاءالله ربنا يجعل السنة دى احسن من السنين اللى فاتت"
"يارب ياماما"
"اسوأ سنة فى حياتى هى السنة اللى فاتت دى كفاية ان ماما وقعت فيها ومن يومها مقامتش"
"مش الدكتور قال انها ممكن ترجع تمشى تانى"
"يارب يشفيها وتقوم على رجلها تانى"
"ان شاءالله... ماما انا هنزل بكرة مع ولاء تشترى حاجات"
"هى كل شوية بتشترى حاجات"
"اه...لانها بتجيب كل مرة حاجات بسيطة حسب الفلوس اللى بتبقى معاها...يعنى دى فعلا اللى كانها بتجيب طوبة طوبة"
"ربنا معاها وربنا ينصفكم انتى واختك"
تانى يوم...بعد ما رجعت مى من مع ولاء
اخدت اشجان االاوضة بعيد عن حكمت...وكانت زينة فى بداية النوم
"ماما...انا عايزة اقولك حاجة بس متصوتيش"
"ايه فى ايه"
"ولاء جايبالى عريس"
"يخربيت العرسان على الجواز انا تعبت"
وسمعتهم زينة وهى بتنام...قامت
"عريس ايه دلوقتى ايه الهبل ده"
مى"هبل ليه"
زينة"علشان انتى لسه سايبة معتز من 4 ايام"
مى"وايه يعنى هو انا بقول هتخطب...ده لسه كلام ولا شفته ولا شافنى ده ابن خالة ولاء وبيدور على عروسة وولاء قالت يشوفنى"
زينة"مينفعش برضه انتى لسه كنتى زعلانة على معتز لما تبقى تخلصى خالص من موضوع معتز علشان تعرفى تفكرى كويس"
ووجهت مى كلامها لاشجان
"بصى ياماما هو ظابط بحرى وعنده 24سنة وجاهز من كله بس لسه هيشترى الشقة"
زينة"يابنتى لو هو ملك مينفعش تخرجى من حكاية وتدخلى فى حكاية تانية مهما كان تفكيرك مش هيبقى موضوعى"
مى"ملكيش دعوة انتى انا بكلم ماما"
زينة"شكلك موافقاها ياماما...والله ماليا دعوة ولو شفت فيه ايه ماهقولكم رأيي... روحوا اتكلموا بره بقى انا عايزة انام"
خرجوا مى واشجان... واتكلموا قدام حكمت
"وماله يااشجان بتقولك ظابط بحرى تشوفه ويشوفها مش يمكن يطلع كويس ولو رفضتوه تقولوا ياريتنا بعد كده"
وفعلا بعد يومين اتقابلوا فى بيت ولاء
مى واشجان وايمن العريس ...
وبعد مقابلة عادية اتكلموا فى مواضيع عامة.... مشيوا
واتصلت بيها ولاء تسألها عن رايها
"ايه ياولاء هو قال ايه"
"اعجب بيكى طبعا انتى ايه رايك"
"انا مكنتش فاكرة ان ابن خالتك هيطلع حلو كده... مفيش حد فى عليتكم حلو سبحان الله"
"ماشى اغلطى براحتك...ده انا هبقى حماتك"
"حماة على نفسك ياماما خلاص انا اتعلمت من الحموات ومش هسكت لحد تانى"
"وانا اقدر برضه اعمل معاكى حماة... بصى هو هيسافر شهر وييجى يبقى بقى يقابل خالك وكده"
"طيب ...بس قلتيله على بابا وظروفنا يعنى"
"اه ومش فارقة معاه هو كمان مامته وباباه متطلقين من وهو صغير ومقدر الظروف دى"
وقفلوا مع بعض على وعد ان الاجازة الجاية يتم فيها كل حاجة
وبعد شهر فعلا حصلت مقابلة لايمن مع على
واتكلموا ووضحله انه مش ظابط بحرى بس هو فعلا بيشتغل فنى على المراكب بس بنت خالته فهمت غلط
وكان كل اللى بتقول عليه اشجان...يوافق عليه
وحددوا قراية الفاتحة وتمت بشرط ان مفيش كتب كتاب الا مع الجواز
وكان ايمن عكس معتز تماما...مش بيزورهم كتير
ولما يزورهم لازم يدخل بحاجة فى ايده
واللى ساعده انه ميكونش بيزورهم كتير انه بيسافر ويغيب شهر او اتنين وييجى فى اجازة
وفى يوم وهما كلهم قاعدين
مى"زينة بابا بيسلم عليكى"
وعوجت زينة وشها ومصمصت شفايفها
"والله... طيب"
مى"حرام كده يا زينة ماهو ابونا برضه"
زينة"وانا اعمله ايه يعنى...ابونا اسما بس"
اشجان"حرام يا زينة اللى عمله معايا ملكوش دعوة بيه انتم خليكى زى اخواتك بيكلموه ويروحوله...متقطعيش صلة الرحم"
زينة"متوجعيش ضميرى انا كده مرتاحة"
اشجان"انا لازم اقول الحق مقاطعتك ليه دى حرام...وبعدين ليكون بيدعى عليكى وده اللى مخلى كل ما يجيلك عريس الموضوع ميتمش"
زينة"وهو ربنا يقبل منه دعوات"
اشجان"دى حاجة بتاعة ربنا...وهو ابوكى...كلميه كده وخلاص"
وفعلا بعدها بقت زينة تكلمه بس كلام بحدود اوى لمجرد وصل الرحم فقط ليس إلا
كانت زينة سابت الشغل فى المحل واتفرغت للشركة بس... وبدأت تتعب من الشغل واتكلمت مع اشجان
"ياماما انا تعبت من الشغل ومش عارفة اعمل ايه"
"تعبتى من ايه بس ماهو نفس المعاد"
"لا التعب مش فى المعاد..التعب ان البنت اللى معايا بعد ما مشيت الشركة مطنشة تجيب حد تانى وكل مااقول مش قادرة ع الشغل لوحدى يقولولى انتى قدها وقدود ويسكتوا"
"طيب ازاى كده على الاقل يزودوا المرتب"
"ولا بيزودوا ولا بيجيبوا واحدة تساعدنى وانا ببقى مش ملاحقة على اخلى بالى من الفلوس ولا الورق ولا العملاء اللى بييجوا...انا قلقانة ومش مطمنة"
"ايه اللى قلقك بس"
"مش عارفة حاسة ان هتحصل حاجة... كل اللى معايا غيرانين منى وبيقولولى انتى اخر واحدة جيتى الشركة ومع ذلك بقيتى مساعدة مدير الفرع"
"ربنا يعلى مراتبك كمان وكمان"
"الشغل ده كنا 3 بنعمله انا بجد تعبت"
واتقفل الكلام من غير ما يوصلوا لحل
بدأت حكمت تتحسن شوية...وتمشى فى البيت
وجه عادل اجازة... ولما شاف ان مامته اتحسنت شوية عرض عليهم ياخدهم يومين اسكندرية يتفسحوا
وسافروا...ومشيت حكمت على رِجلها بس بصعوبة ولازم حد يسندها
تانى يوم مارجعوا من السفر
كانت اشجان فى الشغل..وزينة فى الشغل
ومى رجعت بعد ماكانت بتجيب نانسى من الحضانة
"مى تعالى ساعدينى استحمى"
"حاضر ياماما حكمت...استنى بس اغير هدومى وارتاح من المشوار"
"يعنى مش عايزة تحمينى...انتى هتسندينى بس"
"حاضر والله بس ارتاح من السلم والمشوار"
"مش عايزة منك حاجة...ربنا ما يحوجنى ليكى انا هقوم استحمى لوحدى"
"يعنى انتى مش قادرة تستنى ربع ساعة بس...خلاص انتى حرة"
ودخلت حكمت الحمام لوحدها... وفى اول خطوة...اتزحلقت
واتكرر نفس اللى حصل فى العملية اللى فاتت
بس المرة دى اصعب لان الاصابة والعمليات بقت فى القدمين
والدكتور قال ان حكاية ترجع تمشى على رجلها طبيعى تانى دى مستحيلة... انما احتمال بمرور الوقت تتحرك بعكاز او مشاية حسب نتيجة العمليات
وبقت اشجان من البيت للشغل... لخدمة مامتها طريحة الفراش
زينة وهى بتراجع على شغلها زى كل يوم قبل ما تروح
كان فى عهدتها جهاز جديد مش لاقياه
دورت وقلبت المكتب...مش موجود بلغت الفرع الرئيسى
تانى يوم جه محقق من الفرع الرئيسى
وسأل كل الموجودين... محدش عارف حاجة
وقال ان مفيش غير حل واحد... يا يبلغوا النيابة يااما تمن الجهاز يتدفع... واتصلت زينة بأشجان...وراحت واتكلمت مع المحقق
"يعنى ده جزائها اللى بتشتغل شغل 3 انفار تدفعوها او تقولوا تبلغوا النيابة... معنى كده انكم بتحطوها هى لانها اللى بتمضى على الشغل كل يوم"
"انا بقول كده علشان لو حد سرقه يرجعه"
"ومرجعش الحل ايه بقى...بنتى متروحش نيابات وتسوءوا سمعتها على حاجة زى دى"
زينة"انا ممكن ادفع جزء من المبلغ لو كلنا هندفع ولا انى اتحط فى موقف تحقيقات "
المحقق"لو قسمنا المبلغ على الموجودين يبقى نصيب كل واحد 1200جنيه"
زينة"ولو مش معايا المبلغ ده كله"
المحقق"ادفعى اللى تقدرى عليه والباقى امضى على وصل امانة ولما تسدديه يبقى تاخديه"
زينة"طيب بكرة ان شاءالله هجيبلك اللى اقدر عليه"
وراحت زينة واشجان ... باعت زينة غويشتين كانوا معاها وهى بتعيط
"متزعليش يا زينة... ربنا يعوضك"
"يعنى ياماما الفلوس اللى حوشتها بتعبى وشقايا من شغلتين وقلت اجيب بيهم غويشتين ينفعوا فى جوازى ولا حاجة يروحوا كده"
"متعيطيش بس...ربنا يظهر الحق"
"حسبى الله ونعم الوكيل فى اللى اخد الجهاز ده"
وتانى يوم دفعت زينة 700جنيه ومضت على ايصال امانة ب500
ومع ذلك لما طلبت تسيب الشغل...رفضوا تماما وكان ردهم انها مينفعش تسيب الشغل وتمشى رغم تاكدهم انها مالهاش ذنب
لان مفيش بديل يحل محلها
وبدأت زينة تتعامل مع الشغل بكره شديد
كل يوم وهى رايحة الشغل...كانت كأنها رايحة تتعذب
لحد ما فى يوم...اتكرر نفس الموضوع
وضاع جهاز تانى...او اتسرق
واتصلت زينة بالفرع الرئيسى... وكلمت المدير العام
"استاذ صفوت... انا ماشية من الشركة هنا لان خلاص انا مش حِمل كل شوية حاجة تتسرق وانا اللى اشيلها"
"اهدى بس يا زينة... احنا لازم نشوف حل"
"حل ايه بس انا شفت الفترة الاخيرة دى اللى مشفتوش فى حياتى"
"طيب هنشوف واحدة تساعدك"
"ماانا قلت كده منة زمان سيبتونى ومحدش سأل فيا"
"معلش لو تحبى تاخدى يومين اجازة اعصابك ترتاح وترجعى ماشى"
"طيب...بس حد يستلم منى دلوقتى حالا"
واستلم منها زميلها...وروحت
واتصلت بهند...تحكى لها
"خلاص ياهند هسيب الشغل"
"مش قالك اجازة وترجعى"
"مش راجعة انا تعبت واعصابى تعبت... انا نازلة بكرة ادور على شغل"
"هتدورى فين بس"
"هشوف الاسيوطى يمكن يكون مجابش حد مكانى وان مكنش اشوف بقى فى اى حتة"
توضيح... وصلنا لاول كام شهر من 2003
tslm el ayady
ردحذفبجد قصة اكتررر من رائعة و فيها دروس كتيرررر اوووى انا استفدت منها و اللى عاجبنى اكتررر انها واقعية بجد تسلم ايدك
ردحذفDina howa kol shwaya 3rees we el 7ekaya tetfashkel wallahi sa3baneen 3alaya bas mesh ma32oola kol shwaya 3arees le may 3arees le zena may zena may zena
ردحذفnourhan
الله بجد يا دينل قصصك هايله انا بقرا القصص من الاول خالص
ردحذفقصة جميلة جدا لكن احداثها مليت منها بقيت اتوه من كل العرسان لحد ما نسيت بهاء ده مين اصلا حاولى يا دينا فى قصصك الجاية ان شاء الله تقصري الاحداث شوية عشان نقدر نقرأ القصة واحنا مستوعبين #rana
ردحذف