تحت سقف واحد... الحلقة 17

الحلقة 17

قفلت شيرين الباب بعد ماخلصت كلام مع جلال... بصت فى الساعة كانت 8 وتلت يعنى ياسر اتأخر 5 دقايق... راحت تكمل اللمسات الاخيرة فى لبسها وسمعت صوت ياسر داخل من الباب ظبطت نفسها بسرعة وراحت تستقبله بابتسامة وتحية قبل ماتنزل زى كل يوم

"صباح الخير ياياسر"

رد عليها وهو مكشر "صباح النور"

"انا محضرة الاكل ولما اجى نبقى نتغدى مع بعض"

"لا انا نازل بدرى النهاردة مش هتغدى فى البيت"

"ليه؟ مالك شكلك متضايق؟"

رد عليها بعصبية"ايوه متضايق منك"

"انا مش قلتلك متتعامليش مع الوقح ده"

"قصدك مين؟"

"هو فيه غيره جلال البجح ولا دلوقتى مبقاش وقح ولا بجح"

"اه فعلا كان ذوق  ومعملش حاجة تضايقنى"

"طبعا معملش حاجة تضايقك واضح ان كل حاجة كانت برضاكى "

"انت تقصد ايه؟ وضح كلامك"

كان صوته اعلى ومسكها من دراعها

"الشكر اللى كان بيشكرهولك على الاستضافة والسعادة اللى انتى فيها"

"انت سمعت؟وفهمت ايه بس...انت ماسكنى كده ليه...سيب دراعى"

قبل ماتكمل كلامها وتحكيله عن الليلة اللى فاتت

"اسمعى لما اقولك زى مابحترمك تحترمينى وانتى حرة فى حياتك تعرفى ده تعرفى ده براحتك بس بعد مااتفاقنا يخلص وننهى الوضع السخيف ده... انما طول ماانتى على ذمتى متكلميش اى راجل انا قلتلك متتكلميش معاه... فاهمة"

خلص كلامه وزقها ودخل على اوضته ... كانت مصدومة من طريقته وكلامه وسوء ظنه فيها... ازاى يظن كده؟؟ وازاى يمسكها ويزقها كده... كل ده كوم وبيتمنى الاتفاق يخلص وبيقول عليه وضع سخيف... للدرجة دى مش طايقها ولا طايق عيشتهم مع بعض... راح فين الحنان والذوق والمعاملة الرقيقة... نزلت قبل ما تتأخر على ميعاد الباص... اول ما وصلت الشغل دخلت للمدير العام وسألته هل ممكن تقديم معاد الاجازة اسبوع... فقالها اهم حاجة انها تكون متفقة مع مساعدينها ومرتبة شغلها وتبقى ترجع الاسبوع بدرى...بعد مقابلتها للمدير قررت انها تلحق الطيارة وزى ماقال جلال ان فيه طيارة الساعة 4 العصر... راحت مكتبها وخلصت بسرعة شغل وراها واتفقت مع مساعدينها... وراحت على البيت

دخلت البيت وقفلت الباب وراها بشويش علشان ياسر ميحسش بيها وهو نايم وراحت على اوضتها علشان تلم الهدوم فى الشنط... وهى بتحط هدومها فى الشنط لقيت ياسر واقف على باب الاوضة

"ايه ده؟؟ انتى بتعملى ايه؟ ورايحة فين؟"

مردتش عليه وكملت اللى بتعمله وقفلت الشنط وراحت على الباب... كل ده وهو بيسالها رايحة فين؟ ومش بترد عليه... لما راحت ناحية الباب وقف قدامها

"انتى غلطانة وكمان ليكى عين تزعلى... استنى هنا ومفيش نزول من غير مااعرف انتى رايحة فين"

لما حست انها فعلا مستحيل تنزل

"انا قدمت الاجازة اسبوع ونازلة مصر دلوقتى"

قبل ما يرد عليها كانت بتفتح الباب وهو وسع لها من الطريق ونزلت اخدت تاكسى على المطار

وقف ياسر بعد ماشيرين نزلت وهو مش عارف يعمل ايه؟ بعد مااكتشف علاقتها بجلال هى اللى بتزعل وبتسيب البيت.. بتسيب البلد كلها... حس فى عدم وجودها انه مش قادر يقعد فى البيت اتصل بالادارة وطلب تقديم الاجازة زى ماعملت شيرين... وفكر انه يلحقها فى المطار... ولكن للاسف لما وصل المطار كانت الطيارة طاااااااااااااارت

لما وصلت شيرين بيتها استقبلتها مروة ومامتها بكل اشتياق وبعد السلامات والقبلات

الام"اومال جوزك فين ياشيرين مجاش معاكى ليه؟"

"ابدا ياماما هو قال يقضى الاجازة فى بيت اهله فى اسكندرية"

"اه يعنى كام يوم وجاى"

"لا الاجازة كلها هيقضيها هناك وانا عايزة اقعد معاكوا "

"يعنى انتوا متفقين على كده ولا فيه حاجة بينكم "

"لا خالص مفيش اى حاجة"

بقت الايام تعدى يوم ورا التانى وكل شوية شيرين يزيد اشتياقها لياسر ولما تحب تفرح كانت تفتكر كلامه حركاته حتى الاكل اللى كان بيعمله كانت تعمله علشان بس تفتكر ياسر... بس اللى كان قاتلها كلامه الاخير وطريقة معاملته ليها... والاكتر من كده تسميته للى بينهم بالوضع السخيف... كانت مش عارفة الشهرين الاجازة هيعدوا عليها ازاى... ولما ترجع وتتعامل معاه تانى... هيتعاملوا مع بعض ازاى؟؟... مش مهم المهم ترجع وتشوفه كل يوم زى الاول

بعد ياسر مارجع لبيته ولاهله استقبلوه بحب واشتياق كبير وكانت ياسمين على وش ولادة... وكان ابوه بيدعيله علشان بيساعدهم وشال عنه هم تقيل وهو مصاريف جواز ياسمين ومصاريف البيت

كانت الايام بتعدى وهو متضايق اوى ان شيرين مش بتبادله احساسه بيها... هو مش عارف احساسه ده بدأ امتى المهم ان النتيجة واحدة... واتأكد لما بدأت الاجازة انه فعلا بيحبها رغم كل الفروق اللى بينهم بيحبها... بس للاسف هى مش بتبادله نفس الاحساس والاكتر من كده انها على علاقة بواحد تانى...واحد متجوز.. وياترى حدود العلاقة دي ايه؟؟ ولا ناويين على ايه؟؟

كان تفكيره ده بيقتله وبعد اسبوع من رجوعه قعدت مامته معاه

"هو انا مش هفرح بيك ياياسر"

"ان شاءالله ياماما كل شئ بأوان"

"انا نفسى يابنى افرح بيك زى مافرحنا باختك... ايه رأيك فى منال"

"منال مين"

"منال اللى فى العمارة اللى قدامنا... بنت طيبة وغلبانة ومن يوم ماابوها وامها اتطلقوا وهى عندها 5 سنين وامها اتجوزت وابوها اخدها ومراته بتعاملها معاملة وحشة اوى وكله قدام عنينا يابنى دى مبهدلاها اخر بهدلة وعاملاها ولا الخدامة وحتى مفيش كلمة حلوة ولا هدمة كويسة وكانت مصممة ان البنت متكملش بعد الثانوية لولا الناس والجيران كلموا ابوها وضغطوا عليه علشان تكمل تعليمها"

"هى فى كلية مش كده؟"

"اه فى كلية بس يا حبة عينى ولابتخليها تروح علشان تفضل تخدمها وتخدم ولادها... ينوبك فيها ثواب تخلصها من الهم اللى هيا فيه... وعلى ضمانتى البنت مؤدبة ومنكسرة ومش هتلاقى زيها"

"مش عارف ياماما... انتى بتقولى فى كلية وانا..."

"انت ايه انت راجل ولا فيه حاجة تعيبك ابدا...اروح اكلم ابوها واشوف"

"سيبينى كام يوم افكر"

"طيب ياحبيبى اللى تشوفه... ويارب تكون من نصيبك"

وقعد ياسر يفكر وكل تفكيره فى شيرين بس لما يفتكر اللى حصل اخر يوم والفروق اللى بينهم اللى دايما كانت بتفكره بيها عرف ان حبه ليها او حبها ليه مستحيل

واخد قراره وراح لمامته

"ماما روحى كلميهم ولو وافقوا حددى معاهم معاد قراية الفاتحة"